JEDEN TEST NA HIV = DWA ŻYCIA

Statystyczny obywatel naszego kraju po zadaniu tego pytania, najpierw jest zdziwiony, następnie skrępowany, a na końcu oburzony. To dziwne, ponieważ z roku na rok osób korzystających z miejsc, w których dochodzi do przerwania ciągłości naskórka (np. salon tatuażu, gabinet medycyny estetycznej) znacznie przybywa. Niestety, nie idzie za tym świadomość, że po wyjściu z takowego miejsca możemy wynieść coś więcej niż ładny rysunek czy wygładzone zmarszczki.

Większości osób wirus HIV kojarzy się jednoznacznie – z ryzykownymi, przypadkowymi kontaktami seksualnymi albo osobami z tzw. marginesu społecznego. Stąd zazwyczaj oburzenie w oczach pytanego, który czuje się na wstępie osądzony.

HIV, czyli ludzki wirus niedoboru odporności (Human Immunodeficiency Virus) pochodzący z rodziny retrowirusów, jest w swym działaniu dość paskudny i powolny, ponieważ osłabia system odpornościowy człowieka, aż do jego ostatecznego zniszczenia. Wirus przez wiele lat może bezobjawowo dokonywać uszkodzeń w systemie immunologicznym, zanim zarażony zacznie chorować. Osoba żyjąca z HIV może czuć się dobrze, od czasu do czasu zmagać się różnymi infekcjami i nawet nie wiedzieć z czym naprawdę ma do czynienia.

Bardzo wiele osób pomiędzy HIV a AIDS stawia znak równości. Nie jest to do końca prawda. W wyniku wyniszczającego procesu układu odpornościowego wywołanym przez wirus HIV, dochodzi do zapadalności chorego na tak zwane choroby wskaźnikowe (nietypowe zapalenia płuc, nowotwory czy grzybice), a w konsekwencji do zespołu nabytego upośledzenia odporności – AIDS . Jest to końcowe stadium zakażenia HIV, występujące po wielu latach trwania nieleczonej infekcji. Należy jednak pamiętać, że jeśli  ktoś jest nosicielem wirusa HIV wcale nie oznacza, że stanie się osobą chorą na AIDS. Samo AIDS nie jest pojedynczą chorobą, ale zespołem objawów różnych chorób, które w charakterystyczny sposób atakują nosicieli HIV. Szybko wykryty wirus daje szanse na natychmiastowe podjęcie leczenia oraz, co za tym idzie, uniknięcia bezbronności immunologicznej organizmu, czyli niezachorowanie na AIDS. Niestety, do dnia dzisiejszego nie udało się wynaleźć odpowiedniego medykamentu czy szczepionki przeciw HIV. Jedyną metodą jest terapia, która ma na celu utrzymanie zarażonych w dobrej kondycji przez jak najdłuższy czas.

Istnieją trzy czynniki, które warunkują zarażenie się  HIV.

1. Musi być odpowiednia ilość wirusów – pojedyncze nie są groźne. Wystarczająca do zakażenia porcja, występuje tylko we krwi osoby zakażonej, nasieniu, wydzielinie kobiecych narządów płciowych czy kobiecym mleku.
2. Wirusy muszą mieć odpowiednią jakość – aby wywołać zakażenie potrzeba aktywnych, „zjadliwych” wirusów. Poza organizmem człowieka wirusy HIV szybko tracą aktywność w wyniku wysychania na powietrzu, ogrzewania, działania mydła, środków do mycia i prania oraz chemicznych środków dezynfekujących.
3. Sposób wniknięcia wirusów do organizmu – do zakażenia dochodzi poprzez stosunek płciowy oraz wtedy, gdy wirusy wnikną prosto do krwi.

Wirus HIV jest bardzo wrażliwą bestią i ginie w temperaturze 60 stopni Celsjusza. Dlatego tak ważnym aspektem jest sterylizacja wielorazowego sprzętu w miejscach, w których może „polać się krew” oraz używanie jednorazowego asortymentu np. igieł. Nie zawsze jednak jesteśmy świadomi poddawanym zabiegom i właśnie wtedy, podczas nich może dojść do zakażenia. Do takich sytuacji należą operacje, transfuzje krwi czy przeszczepy.

Dlaczego mówiąc HIV pierwszym skojarzeniem jest seks? Dlatego, że właśnie podczas stosunku płciowego dochodzi do największej ilości zakażeń. Najwięcej wirusa HIV znajdziemy w krwi, nasieniu mężczyzny czy wydzielinach narządów rodnych kobiet. Co interesujące, HIV łatwiej przenosi się z zakażonego mężczyzny na kobietę, niż z zakażonej kobiety na mężczyznę.

Temu problemowi medycyna zdążyła już stawić czoła. I, co więcej, dziecko ma duże szanse urodzić się zdrowe. Jest to zależne od wiedzy matki czy jest ona nosicielką czy nie oraz od opieki specjalisty terapii zakażeń HIV. Tak skrupulatnie i świadomie prowadzona ciąża zarażonej, jest objęta tylko jednym procentem ryzyka, że dziecko urodzi się zarażone. Kobiety, które podczas swojej ciąży nie są prowadzone przez specjalistów, niestety ryzykują aż czterdziestoma procentami na urodzenie zakażonego dziecka.

W erze skutecznej terapii antyretrowirusowej nie powinny rodzić się dzieci, które zakażenie HIV nabyły od swych matek. Jest to możliwe pod warunkiem, że lekarze rodzinni czy ginekolodzy będą proponowali swoim pacjentkom planującym zajście w ciążę lub będących na początku ciąży, wykonanie testu w kierunku obecności przeciwciał anty-HIV. Kobieta, której lekarz nie zaproponuje takiego badania, powinna sama zrobić taki test, tylko dla własnej wiedzy, dla zapewnienia sobie i przyszłemu dziecku bezpieczeństwa.

Po przeczytaniu tego artykułu można mieć wrażenie, że wirus HIV czeka wszędzie i wyściubia nos z każdego rogu, w oczekiwaniu na nasze zarażenie. Nic bardziej mylnego. Choć wiele osób o tym nie wie, każdego dnia mamy do czynienia z osobą zarażoną, a niektórzy żyją z taką osobą na co dzień. I oni doskonale wiedzą, że:

• dotykanie, przytulanie, pieszczoty i pocałunki
• korzystanie ze wspólnej wanny, muszli i deski sedesowej
• używanie tych samych naczyń stołowych i sztućców
• wspólne używanie bielizny pościelowej
• przebywanie w pobliżu, gdy kaszle lub kicha
• jedzenie potraw przez nią przygotowanych
• wspólne mieszkanie i wspólna praca
• stosowanie tych samych kosmetyków
• korzystanie z basenów, sauny, restauracji, środków komunikacji publicznej, hoteli

NIE SĄ czynnikami ryzyka, ponieważ wirus ten żyje poza organizmem człowieka od kilku do kilkunastu godzin. Ponadto, HIV jest bardzo wrażliwy na działanie czynników zewnętrznych – suchego powietrza, promieni słonecznych, temperatury. Jeśli wirusy znajdują się na przedmiotach codziennego użytku, to z każdą minutą będzie ich coraz mniej.

Test w kierunku HIV niestety nie wykrywa samego wirusa HIV. Służy on do wykrycia przeciwciał skierowanych przeciwko wirusowi, produkowanych przez układ odpornościowy człowieka zakażonego HIV. Wyprodukowanie przeciwciał w takiej ilości, by mogły być zauważone przez test wymaga czasu (ten czas nazywany jest okienkiem serologicznym). Z tego powodu przyjmuje się, że od momentu, w którym mogło dojść do zakażenia do zrobienia testu powinno minąć 12 tygodni – daje to pewność, że otrzymamy wiarygodny wynik.

Samo wykonanie testu wymaga pobrania niewielkiej próbki krwi. Nie trzeba być przed tym na czczo, ani specjalnie przygotowywać się do badania. Czas oczekiwania na wynik to jeden do kilku dni. Jeżeli wynik testu przesiewowego okaże się dodatni, wówczas konieczne będzie wysłanie krwi do laboratorium wykonującego testy potwierdzające zakażenie (Western blot), a to może się wiązać z dłuższym oczekiwaniem na wynik. Dopiero dodatni wynik tego testu upoważnia do stwierdzenia czy pacjent jest zakażony HIV.

Wynik negatywny testu przesiewowego oznacza, że w badanej krwi nie znaleziono przeciwciał przeciwko wirusowi HIV.

Dodatni wynik testu przesiewowego nie jest wynikiem ostatecznym – pacjent nie otrzymuje takiego wyniku, a jedynie informację o tym, że test zareagował. W dalszej procedurze, ta sama krew musi zostać zbadana ponownie, przy pomocy testu Western blot, który ma za zadanie potwierdzić zakażenie.

Test przesiewowy może dać wynik dodatni, mimo, że osoba poddająca się badaniu nie jest zakażona HIV. Może się tak zdarzyć w następujących sytuacjach:

– gdy badanie wykonywane jest w trakcie ciąży (do 10 tygodnia)

– po przetoczeniu krwi

– po transplantacji

– w przypadku chorób o podłożu autoimmunologicznym

– w przypadku chorób nowotworowych

– w przypadku ciężkiego zapalenia wątroby

– gdy badanie wykonywane jest niedługo po niektórych szczepieniach, np. przeciwko grypie

Odpowiednim miejscem do zrobienia testu są Punty Konsultacyjno- Diagnostyczne (PKD), w których badania wykonywane są bezpłatnie i anonimowo. Nie trzeba mieć skierowania od lekarza, ubezpieczenia, ani dowodu osobistego.  Wynik będzie udostępniony wyłącznie osobie badanej osobiście, nie udziela się informacji o wynikach telefonicznie czy korespondencyjnie. Wynik wydawany jest na podstawie numeru badania i ustalonego wcześniej hasła.

Według statystyk podanych przez Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny, liczba osób zarażonych na HIV z roku na tok niestety rośnie. Więc jeśli po przeczytaniu tego wyczerpującego tekstu, nie masz pewności co w Tobie krąży i wiesz, że nie jesteś samotną wyspą, warto zastanowić się nad przebadaniem.Twoja decyzja może  uratować co najmniej dwa życia. Przecież nikt z nas nie chce zwiększyć tych statystyk, prawda?

Listę placówek możecie znaleźć na stronie :

https://aids.gov.pl/pkd/